Prebiotyki redukują tkankę tłuszczową u dzieci z nadwagą i otyłością

Prebiotyki

• Prebiotyki to nietrawione w układzie pokarmowym składniki żywności, które działają jak pożywka, pobudzając wzrost pożytecznych bakterii w jelitach.
• Prebiotyki są pożywką dla probiotyków, lecz w przeciwieństwie do nich nie posiadają w składzie mikroorganizmów.
• Według najnowszych badań opublikowanych w 2017 roku wynika, że prebiotyki mogą redukować tkankę tłuszczową u dzieci z nadwagą lub otyłością, zmieniając skład ich mikrobioty.

Prebiotyki są składnikami żywności, które swoiście promują wzrost jednego lub więcej rodzajów bakterii w przewodzie pokarmowym, zapewniając nam tym samym korzyści zdrowotne. Są one odporne na enzymy trawienne w układzie pokarmowym ^[1]. Prebiotyki są pożywką dla probiotyków, stymulują ich wzrost, jednak w przeciwieństwie do nich, nie posiadają w swoim składzie mikroorganizmów ^[2]. Co więcej, prebiotyki są pomocne w zwalczaniu patogennych mikroorganizmów, takich jak Salmonella Enteritidis i Escherichia coli ^[3].

Prebiotyki, w połączeniu z probiotykami, w układzie pokarmowym tworzą synbiotyki ^[4]. Prebiotyki, praktycznie niestrawione trafiają do okrężnicy, gdzie ulegają całkowitej fermentacji i rozkładowi przez bakterie np. Bifidobacterium ^[2]. Opublikowane prace wskazują na to, że spożycie prebiotyków w znacznym stopniu wpływa na skład mikrobioty (drobnoustrojów znajdujących się w przewodzie pokarmowym) oraz na jej aktywność metaboliczną ^[1][2].

Prebiotyki występują w owocach, warzywach, zbożach, a także innych roślinach jadalnych. Źródłem prebiotyków mogą być banany, jagody, pomidory, czosnek, cebula, karczochy, szparagi, cykoria, zielone warzywa, rośliny strączkowe, a także pszenica, owies, jęczmień oraz siemię lniane ^[5]. W celu poprawy wartości zdrowotnej i odżywczej pożywienia, prebiotyki mogą być wprowadzane sztucznie do żywności. Przykładem prebiotyków są inulina, fruktooligosacharydy, laktuloza, czy pochodne galaktozy i β-glukanów ^[1][2].

W 2017 roku opublikowane zostały ciekawe badania przeprowadzone na Uniwersytecie Calgary, w Kanadzie ^[6]. Badanie kohortowe obejmowało 42 dzieci, w wieku od 7 do 12 lat. Dzieci, które uczestniczyły w badaniu charakteryzowały się nadwagą lub otyłością, ale poza tym były zdrowe. Wskaźnik masy ciała (ang. Body Mass Index, BMI) u dzieci otyłych przewyższał 85 percentyl. Dzieci uczestniczące w badaniu zostały losowo przydzielone do dwóch grup. Dzieci z pierwszej grupy (grupy badanej) otrzymywały prebiotyk – inulinę wzbogacaną oligofruktozą, natomiast druga grupa otrzymywała placebo. Uczestnicy badań otrzymywali prebiotyk, w postaci białego proszku rozpuszczonego w wodzie – 8g/dzień, lub placebo – maltrodekstrynę przez 16 tygodni, raz dziennie.

W czasie trwania eksperymentu wykonano różne badania. Wykonywano m.in. analizę masy tłuszczu, masy ciała, obwodu talii, a także badano marker stanu zapalnego – interleukinę 6. Co więcej, wykonano badania krwi celem analizy lipidów, cytokin, lipopolisacharydów i insuliny, a także analizę kału wraz z oceną kwasów żółciowych oraz analizę składu mikrobioty.

W wyniku przeprowadzenia badań trwających 4 miesiące wykazano, że dzieci spożywające badany prebiotyk charakteryzowały się znacznym spadkiem wskaźnika masy ciała (BMI z-score) o 3,1%, obniżeniem ilości tkanki tłuszczowej o 2,4%, a także zmniejszeniem tkanki tłuszczowej tułowia o 3,8%, w porównaniu z dziećmi otrzymującymi placebo. Ponadto, wykazano obniżone stężenie trójglicerydów w surowicy krwi dzieci otrzymujących badany prebiotyk (spadek o 19%). Ilościowa reakcja łańcuchowa polimerazy(qPCR) wykazała znaczny wzrost bakterii probiotycznych – Bifidobacterium spp. w grupie dzieci otrzymujących badany prebiotyk w porównaniu do grupy dzieci otrzymującej placebo. Sekwencjonowanie 16S rRNA wykazało znaczny wzrost gatunków z rodzaju Bifidobacterium oraz zmniejszenie Bacteroides vulgatus w grupie dzieci spożywających badany prebiotyk. Z kolei badanie poziomu kwasów żółciowych wykazało ich wzrost w grupie dzieci otrzymujących placebo, w przeciwieństwie do badanej grupy dzieci, gdzie tego nie zaobserwowano podczas 16-tygodniowego okresu badania. Badanie markerów stanu zapalnego wykazało, że dzieci, które otrzymywały prebiotyk posiadały o 15% niższy poziom interleukiny 6 w porównaniu dziećmi w grupie placebo, u których poziom interleukiny 6 wzrósł o 25% ^[6].

Uważa się, że prebiotyki są niedrogie i nieinwazyjne. Być może, w przyszłości prebiotyki będą mogły zostać wykorzystane do leczenia dietetycznego u dzieci z nadwagą oraz otyłością. Opublikowane badanie inuliny wzbogaconej w oligofruktozę przeprowadzone na Uniwersytecie Calgary jest dopiero pierwszym randomizowanym badaniem dotyczącym wpływu prebiotyku na skład mikrobioty u dzieci z nadwagą i otyłością. Aby badany prebiotyk – inulina wzbogacona w oligofruktozę mógł zostać powszechne stosowany w leczeniu nadwagi i otyłości konieczne jest przeprowadzenie kolejnych badań w celu potwierdzenia działania tego prebiotyku.

Zobacz inne suplementy wspomagające leczenie otyłości.